همه چیر

اگر اکسل را روی کامپیوتر خود دارید، قبل از ادامه، به عملکرد دو تابع زیر توجه کنید

Row: تابعی که شماره‌ی ردیف سلول را به عنوان خروجی، معرفی می‌کند. مثلاً نتیجه‌ی رابطه‌ی row (A10) عدد10 است یا به عبارت ساده‌تر، ردیف این سلول عدد 10 است.

• Char: این تابع کاراکتر تخصیص داده شده به یک عدد را نمایش می‌دهد. مثلاً char(14) همان کاراکتر نوت موسیقی یعنی ♫ را تایپ می‌کند.

حال که عملکرد دو تابع فوق روشن شد، کافی است در یکی از سلول‌های ردیف اول اکسل، دستور زیر را تایپ کنید:

=char(row())

در قدم بعدی، مربع کوچکی که در گوشه‌ی سمت راست و پایین هر سلول نمایش داده می‌شود را بگیرید و به سمت پایین بکشید:

تا ردیف شماره‌ی 255 ادامه دهید! بیش از آن کاراکتری وجود ندارد.

با این روش شما یک ستون 255 ردیفه دارید که کاراکترهای مختلف در آن به چشم می‌خورد. در دیگر فونت‌ها، کاراکترهای دیگری ممکن است داشته باشید. بنابراین روی نام ستون اول راست کلیک کرده و آن را کپی کنید.

سپس روی نام دیگر ستون‌ها، راست کلیک کرده و از دکمه‌ی پیست استفاده نمایید.

در قدم آخر فونت ستون‌های دیگر را تغییر دهید تا کاراکترهای فنت‌های دیگر مشخص شود. مثلاً دو فونت دیگری که من روی کامپیوتر خود نصب کرده بودم، برای کدهای 33 به بعد، کاراکترهای متنوع و جالب دیگری تعریف کرده بودند:

شما هم اگر جست‌و‌جو کنید، فونت‌هایی با کاراکترهای متفاوت پیدا خواهید کرد.

روش دیگر، استفاده از ابزار Charmap ویندوز

با Charmap می‌توان متوجه شد که چه کاراکتری به چه کدی اختصاص یافته است. راحت‌ترین روش دسترسی به charmap استفاده از پنجره‌ی Run در ویندوز است. کلید ترکیبی ویندوز+R را فشار دهید و دستور charmap را وارد نمایید:

در پنجره‌ی باز شده، فونت مورد نظر خود را انتخاب کنید و به دنبال کاراکترهای خاص آن بگردید. در تصویر زیر در گوشه‌ی پایین پنجره می‌بینید که کلید میانبر برای تایپ کاراکتر مربوطه کدام است:

با فونت‌های استانداردی دیگر هم می‌توان در فضای وب به تایپ کردن عبارات جالبی مثل ♪ ♣ ◘ ♠♥☻☺ پرداخت.

بشر،به عنوان برترين موجودات،در طول زمان همواره به دنبال يافتن نقاط قوت و ضعف خود بر ساير موجودات بود.و حتي بر ساير انسان ها.اين البته عامل بسيار مهمي براي پيشرفت بشريت بوده است.اما گاهي انسان در عوض براي پوشاندن ضعف خود يا گاهي پاك كردن صورت مسئله،دست به كارهايي مي زند كه.

آیا به این فکر کرده اید که تجربه نور دربارۀ گذر زمان چیست؟ آیا فوتون ها گذر زمان را حس می کنند؟ باید گفت که فوتون ها زمان را تجربه نمیکنند ، از نظر فوتون چیزی به عنوان زمان وجود ندارد.

تصویری از نور ستارگان خوشه ستاره ای NGC 6791 که توسط دوربین پیشرفته تلسکوپ هابل شکار شده است. در بالا سمت راست، ستاره هایی دیده می شود که ۸ میلیارد سال سن دارند، در پایین سمت راست که با دایره آبی رنگ مشخص شده ستاره های کوتوله داغ را می بینید که ۴ میلیارد سال سن دارند و دایره های قرمز رنگ ستاره های کوتوله سرد هستند که ۶ میلیارد سال سن دارند. – اعتبار: ناسا، ESA، و L. Bedin (مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی)

به گزارش بیگ بنگ، فوتون منتشر میشود و میتواند برای صدها میلیارد سال وجود داشته باشد، اما بین مدتی که منتشر و سپس جذب میشود زمانی سپری نمیشود. فوتون ها مسافت را هم تجربه نمیکنند. چون فوتون ها قادر به فکر کردن نیستند لازم نیست که زیاد نگران تجربیات ترسناک آنها باشیم ،نه زمان و نه مسافت. اما این موضوع اطلاعات زیادی را راجع به چگونگی پیوستن آنها به هم را به ما ارائه میدهد.

نظریه ی نسبیت، اینشتین به ما کمک میکند که بفهمیم زمان و مسافت چگونه بهم مرتبط میشوند. بگذارید یک مرور سریع بکنیم ، اگر بخواهیم به یک نقطه ی دور دست در فضا سفر کنیم و سریع و سریعتر حرکت کنیم تا جائیکه نزدیک به سرعت نور شویم، زمان برای ما نسبت به یک ناظر در سطح زمین کندتر میگذرد. با این حال ما زودتر از آنچه که انتظار داریم به مقصد میرسیم. مطمئنا جرم ما زیاد میشود و مقدار بسیار زیادی انرژی نیاز داریم اما برای این مثال ما از اینها چشم پوشی میکنیم. اگر بتوانید با شتاب ثابت یک g سفر کنید میتوانید میلیاردها سال نوری را در مدت زمان یک نسل از بشر سپری کنید البته دوستانتان در غیاب شما میلیاردها سال را تجربه کرده اند اما چون به افزایش جرم و انرژی نیازمندیم لازم نیست که نگرانشان شویم.

هرچه به سرعت نور نزدیکتر میشویم زمان کمتر و مسافت کوتاهتری را تجربه می کنیم تا جائیکه می توان گفت این اعداد نزدیک به صفر است. بر اساس نظریه ی نسبیت جرم هیچگاه نمیتواند با سرعت نور جابجا شود. جرم به سمت بی نهایت میل میکند و مقدار انرژی لازم برای این حرکت سریع نیز بی نهایت است. اما برای نور به خودی خود ، که با سرعت نور حرکت میکند، فوتون ها به زمان صفر و مسافت صفر میرسند. برای فوتون ها سفر از هسته ی خورشید تا رسیدن به یک سطح میتواند صدها هزار سال طول بکشد. با این حال این سفر که میتواند میلیاردها سال نوری در فضا طول بکشد با پریدن از یک اتم به اتم دیگر هیچ فرقی ندارد. این موضوع ممکن است ذهن شما را درگیر کند ، همانطور که ذهن مرا درگیر کرد.